Φτυστός ο Μακαρίτης – Κριτική θεατρολόγου Κωνσταντίνου Μπούρα – Γράφειν

Στη Λαμία χθες, Κυριακή 13/5/2018, σε ένα κατάμεστο θέατρο με περιστρεφόμενα σκηνικά απήλαυσα την φαρσοκωμωδία “Φτυστός ο μακαρίτης” της Πένυς Φυλακτάκη από την Ερασιτεχνική Σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης.

Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

Το καλώς εννοούμενο «ερασιτεχνικό θέατρο» είναι ένας υγιής μηχανισμός να ενσωματώνονται στον καλλιτεχνικό οργανισμό και άνθρωποι που επέλεξαν για αντικειμενικούς εξωτερικούς ή για υποκειμενικούς εσωτερικούς λόγους να βιοπορίζουν εξαντλώντας το δυναμικό τους σε άλλες ασχολίες ενώ η ψυχή τους καίγεται για τον Πολιτισμό.

Και λέω ότι αυτό είναι υγιές γιατί αυτό επιφέρει μία ευπρόσδεκτη χαλάρωση στον ήδη ταλαιπωρημένο από την Κρίση κοινωνικό ιστό εκτονώνει εντάσεις (ατομικές και συλλογικές) και προσφέρει ψυχαγωγία και διασκέδαση (ανάλογα) χωρίς να απαιτείται η τήρηση αυστηρών επαγγελματικών προδιαγραφών [που ούτως ή άλλως έχουν καταργηθεί προ πολλού]…

Έτσι λοιπόν χθες που βρέθηκα στην πανέμορφη Λαμία για μια επαγγελματική υποχρέωση, ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα βλέποντας ένα γνωστό σε μένα έργο κοινωνικής κριτικής που θα μπορούσε να θεωρηθεί και πολιτική σάτιρα και φαρσοκωμωδία, ακόμα και κωμωδία καταστάσεων.

Οι καλοί ηθοποιοί που εμψύχωσαν τους ρόλους, χωρίς να διεκδικούν τον τίτλο του πρωταθλητή υποκριτή, ακόμα και με χαριτωμένη στραπατσαρισμένη γαλλική προφορά (όταν ο ρόλος το απαιτούσε) ξαναζωντάνεψαν κώδικες του λαϊκού αυτοσχεδιαστικού γονιμολατρικού ή και καρναβαλικού ακόμα θεάτρου, ξεκλείδωσαν τα αρχαία διονυσιακά αμπάρια και μπορεί να μην έπεσαν σε βακχική έκσταση χάρισαν όμως αφειδώλευτα το γέλιο στους θεατές αλλά και στον …ίδιο τον εαυτό τους!!! Αυτή είναι η μαγεία του λαϊκού θεάτρου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Είναι τόσο έντονη η θεατρική σύμβαση που γελάμε ταυτόχρονα με τις δήθεν δακρύβρεχτες καταστάσεις που αναπαριστούμε. Κι όμως από αυτό το μάλλον καταφρονεμένο από την πλειονότητα των σοβαροφανών λογίων θεάτρου ξεπήδησε και η αρχαία κωμωδία και η λατινική και η commedia dell’arte και ο Γκολντόνι, ο Μολιέρος, ο Σαίξπηρ….

Ας σκύψουμε λοιπόν με αγάπη πάνω σε αυτά τα αιώνια «παιδιά» που επιμένουν να θεραπεύουν τον κοινωνικό ιστό, θίγοντας με καλοσυνάτο κι ανεπιτήδευτο τρόπο τα κακώς κείμενα, δημιουργώντας κι εξασφαλίζοντας εν τέλει την απαραίτητη εκείνη αποσυμπίεση που διατηρεί το ιξώδες του κόσμου μας εντός των πολιτισμένων πλαισίων.

Το θέατρο είναι τέχνη ανώτερη γιατί συνδυάζει κι εξασφαλίζει την ύπαρξη όλων των υπολοίπων.

Συγχαρητήρια στους ερασιτέχνες και στους ηθοποιούς του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης γι’ αυτόν τον άθλο τους!

Και σε άλλα με υγεία!!!

Κωνσταντίνος Μπούρας

https://grafei.wordpress.com/2018/05/14/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9/